Oorlogsverhaal van Miep de Vries (dag 3)

De afgelopen weken las u hier al de eerste twee delen van het bijzondere oorlogsverhaal van Miep de Vries. In de winter van 1945 fietste en liep zij met haar twee zussen van Rotterdam naar Oldenzaal. Deze week het derde deel van deze barre fietstocht door een land in oorlog.

Op weg naar Deventer, zaterdagmorgen (27 januari 1945), we hebben weer energie opgedaan om onze opdracht te gaan voltooien. Onze kleren waren gedroogd en dat voelde goed. Wat mooi dat er mensen zijn die je opvangen en behulpzaam zijn. De koude wind die over de Veluwe blaast, maakt dat de tocht echt zwaar begint te worden. Mijn zussen houden de moed er in, af en toe wil ik wel even de lip laten hangen. Maar afspraak is afspraak: we gaan samen naar Oldenzaal. Onderweg is het steeds stukjes fietsen en stukjes lopen. Veel, heel veel mensen zijn op weg, sommigen gaan naar het noorden en anderen met ons naar het oosten. We zitten boordevol vragen. Hoe zal het in Overschie zijn?

Loes heeft het ontzettend koud en ze klaagt dan ook af en toe. Om de bloedsomloop door haar benen gaande te houden stappen we af en toe af en lopen korte stukjes van de route. Op de richtingwijzer staat Twello, wel dan moet Deventer niet ver meer zijn. De brug bij Deventer wordt bewaakt en we zien dat mensen die van het oosten terug gaan naar het westen het door hun opgescharrelde eten moeten afstaan aan de bewakers op de brug. De brug wordt streng bewaakt en we zien dat er onder de mensen die terug gaan naar het westen paniek is ontstaan. Wij trekken ons zondagsgezicht en het lukt ons om de bewaakte brug over de IJssel over te komen.

Jonge mensen van de padvinderij vangen ons op en nemen ons mee naar een schoolgebouw waar we afzonderlijk worden ondervraagd: waar we vandaan komen en waar we naar toe willen gaan. Dan worden we uitgenodigd aan tafel, zuurkool met kaantjes zoveel. Wat een pracht, maar wij waren het eten niet meer gewend en konden er dan ook weinig van op. Een ieder was met ons begaan. Drie zusjes die op weg waren naar Oldenzaal. Een vriendelijke man die na later bleek mijnheer Hoogstraten te zijn, stelde ons gerust. Hij nodigde ons uit om met hem mee te gaan naar de Zwolseweg waar hij woonde.

Daar werden we hartelijk ontvangen, een vader en moeder, en negen kinderen. Meneer, mevrouw Hoogstraten en een allerhartelijkste familie. Meneer Hoogstraten was de directeur van Stegemans Worstfabriek. Wij vertelden, waar we naartoe wilden gaan en hoe onze reis was verlopen. Daar aan de Zwolseweg hebben we ons kunnen wassen en hebben we heerlijk geslapen en meer dan voldoende eten gekregen. Er werd gelachen om onze verhalen, kregen eten en drinken. We sliepen weer als drie lepeltjes in een tweepersoons bed. Als een blok vielen we inslaap. Morgen is het zondag.

Overschie zaterdag 27 en zondag 28 januari 1945
Cokes en tarwe geruild er staat een ijzige koude wind.

Wordt vervolgd.