Pim ploetert door het veld naar mooie profcarrière

Als in Rucphen op zondag 12 januari de beloften van start gaan voor het NK Veldrijden is de Hellendoornse Pim Ronhaar van de partij. Zo’n twee weken voor de start ziet hij zichzelf zeker op het podium komen en misschien zelfs wel winnen.

door Annemieke van Ipenburg

Hellendoorn - “Dat hangt natuurlijk wel erg van de omstandigheden en mijn vorm af,” zegt hij lachend. “Er is bij de beloften één wat oudere rijder die het mij erg moeilijk kan maken.” Pim legt mij uit dat bij het veldrijden deelnemers per leeftijdsklasse tegen elkaar strijden. Sinds dit seizoen zit Pim, die 18 is, bij de beloften, rijders van 18 tot en met 22 jaar. “De oudere jongens hebben natuurlijk al meer ervaring en ook meer kracht en uithoudingsvermogen, daar kun je niet zo makkelijk van winnen.” Dat hij dat toch doet, zegt wel iets over zijn talent.

Volkssport nummer 1

“Ja, dat geeft wel een kick,” beaamt hij. “En het stimuleert me nog beter mijn best te doen. Toen ik vijf of zes geleden bij CC75 begon en bleek dat ik talent had, ging het erg snel. Na een aantal wedstrijden in Nederland ging ik wedstrijden in België rijden, want daar gebeurde het. Iedereen in dit wereldje weet dat het daar echt wel volkssport nummer 1 is. Na een paar keer podium rijden werd ik gebeld door een ploeg en nu rijd ik al het derde seizoen voor Callant-Doltcini.”

Positieve druk

Pim ervaart op dit moment geen mentale druk. “Nu is het vooral nog een uitdaging sneller te zijn dan de ouderen. Als ik over een paar jaar echt voor de overwinning rijd, omdat ik dan zelf die oudere ben, is de druk misschien wel wat hoger. Je wilt gewoon een aantal jaar succesvol zijn. Alle aandacht van de media en de mensen om me heen, ervaar ik vooral als positieve druk. Iedereen is gewoon enthousiast. Hier in huis staat van september tot en met februari alles in het teken van veldrijden. We rijden elk weekend naar een wedstrijd in België, hebben het maandag nog over hoe het ging en vanaf woensdag zijn we bezig met de voorbereidingen voor de volgende wedstrijd.”

Trainen

Pim traint praktisch elke dag in het bos vlakbij zijn huis, op de fiets of hardlopend. “En ik ga regelmatig naar de sportschool,” voegt hij toe. “Mijn coach maakt elke week een trainingsschema en dat werk ik hier af. Ik fiets met een fietscomputer die van alles vastlegt, zodat de coach kan zien hoever ik in vorm ben en waar ik nog aan moet werken.”

Opleiding

Fietsen is natuurlijk leuk, maar moet je eigenlijk niet bezig zijn met een opleiding?

“Nou, ik heb afgelopen zomer mijn diploma gehaald en kan nu dus fulltime fietsen. Dat hebben we thuis uitgebreid besproken en feit is gewoon, dat ik wel over drie, vijf of tien jaar nog een studie kan gaan doen, maar niet een paar jaar kan wachten met fietsen. Ik kan 20 of meer uur per week trainen niet combineren met een opleiding en als ik nu stop met fietsen, kan ik het over een paar jaar niet zomaar weer oppakken. Zo werkt het gewoon niet. Ik moet er nu voor gaan en dan kan ik een mooie profcarrière opbouwen. En daar zie ik wel een leuke uitdaging in.”

Drukke periode

Juist nu is het een drukke periode voor Pim, afgezien van de gebruikelijke kerstdrukte die iedereen wel heeft, zijn er veel wedstrijden te rijden, soms wel drie of vier per week. Vanaf maart krijgt hij het wat rustiger en kan hij vakantie vieren of afspreken met zijn vrienden. “Maar ook dan ben ik veel met fietsen bezig. We gaan op trainingsstage naar bijvoorbeeld Mallorca en doen mee aan wegwedstrijden om onze vorm te behouden en nog beter in vorm te komen voor het volgende veldseizoen.”

Dat lijkt dan makkelijk geld verdienen, beetje fietsen, maar alles bij elkaar heeft Pim (net als de meeste mensen) maar vijf weken vakantie... Petje af!

Pim Ronhaar

heeft vorig seizoen mooie titels op zijn naam geschreven. Zo werd hij Nederlands en Europees Kampioen en eindigde hij vijfde bij het Wereldkampioenschap. Dit seizoen heeft hij het wat zwaarder, omdat hij in een andere leeftijdscategorie valt, waar de meeste deelnemers ouder zijn dan hij. Toch ziet hij dat niet als een probleem, het stimuleert hem eerder nog beter zijn best te doen. En dat lukt hem aardig, als je ziet dat hij bij veel wedstrijden in de top tien eindigt.

De meeste wedstrijden rijdt hij in België en dat zijn overwegend klassements crossen. Daarnaast fietst hij acht wereldbekerwedstrijden in onder andere Frankrijk, Tsjechië en Zwitserland en dan zijn er nog twee tot drie wedstrijden in Nederland. In Nederland worden vast wel meer wedstrijden veldrijden gehouden. “Dat klopt,” zegt Pim. “Maar die zijn te makkelijk voor mij.” Hij zegt het zonder arrogantie en voelt zich duidelijk wat ongemakkelijk bij die uitspraak, wat voor mij zijn ware talent onderstreept en me erg benieuwd maakt naar 12 januari.