‘Anne van der Meiden was een soort vaderfiguur’

Landelijk/regionaal was hij bekend als predikant, theoloog, professor, communicatiewetenschapper en vertaler van de Bijbel in het Twents. Mensen die met enige regelmaat met hem in aanraking kwamen beschrijven hem als een warm, betrokken en relativerend mens: Anne van der Meiden. Donderdag 3 juni overleed hij, een dag voor zijn 92ste verjaardag.

Nijverdal - Hier in de gemeente kenden mensen hem als de buurman, klant in de winkel en (ere)lid van bijvoorbeeld de stichting Johanna van Buren. “Hij kwam wel eens op onze vergaderingen,” vertelt Dinand Webbink. “Ik herinner me nog zo’n avond, jaren geleden. Het was mijn beurt een activiteit te verzorgen en ik had een film geregeld. Maar wat we ook probeerden, we kregen het apparaat niet aan de praat. De technische man gebeld: die was nog wel twintig minuten onderweg. Daar sta je dan, een zaal met 150 mensen en Anne van der Meiden op de eerste rij... De voorzitter zag de oplossing gelijk, hij vroeg Anne of die iets wilde vertellen. Zonder problemen heeft hij voor de vuist weg een half uur gesproken over paasgebruiken. Zo’n man was Anne.”

Wijs en bedachtzaam

Herman Kampman noemt Anne van der Meiden een soort vaderfiguur. “Ik kon altijd goed met hem praten. Niet dat we de deur bij elkaar plat liepen, maar ik vroeg hem wel eens om raad. En dan kreeg ik altijd een antwoord waar ik echt iets mee kon. Het was een heel wijs man. Bedachtzaam. Weloverwogen. Ik weet nog dat ik hem zou interviewen voor het theater, maar ik wist niet goed hoe ik hem aan moest spreken; professor, dominee? ‘Ach, a-j ‘t ech nie meer wet, zeg ie moar gewoon meneer’, was zijn reactie. Prachtig.”

Biebel in de Twentse sproake

Zijn vertaling van de Bijbel in het Twents zien veel mensen als zijn absolute meesterstuk. “Dat was echt een megaklus,” vertelt Gerrit Dannenberg, die met Anne samenwerkte voor het vriendenalbum dat Herman Finkers werd aangeboden voor zijn 60-ste verjaardag. “Hij werd daarmee een nóg groter ambassadeur van het Twents en van streektalen in het algemeen. Hij toonde aan dat Twents niet alleen geschikt is voor koddige toneelstukken of carnavalsverenigingen, maar dat je zelfs een verheven boek als de Bijbel in het Twents kon vertalen. Die verheven Bijbeltaal werd in het Twents begrijpelijk en kwam dichter bij het hart van de mensen. Of, zoals hij het zelf zei: ‘de vertaling van de Bijbel in het Nederlands was al een groot voordeel, want de boodschap van Jezus wordt met de vrachtwagen voor je deur gebracht. Maar de Bijbelvertaling in het Twents is de skoefkoar waarmee je het Evangelie het huis en dus het hart binnenbrengt’. Nou, duidelijker kun je het volgens mij niet zeggen.”

Hellendoornse gemeenschap

“Anne heeft kans gezien de Bijbel zó te vertalen dat het nog steeds een heel waardig boek is,” zegt Dinand. “Dat vind ik echt een geweldige prestatie. Het was ook een man met veel relativeringsvermogen en een gezonde dosis humor. Met hart voor de Hellendoornse gemeenschap. Hij gaf regelmatig belangeloos lezingen hier. Voor een ‘dreuge worst’ wilde hij dat wel doen. En die kreeg hij dan ook.”

“Het is jammer dat hij er niet meer is,” vindt Herman. “Hij heeft veel voor ons betekend en had misschien nog wel veel meer kunnen betekenen. Als je zo’n man bij een groep jonge schrijvers of cultuurmakers gezet zou hebben, had dat ontzettend veel toegevoegde waarde gehad. Niet alleen op het gebied van dialect of streektaal, maar in zijn algemeenheid op het gebied van taal, schrijven, cultuur. Hij was zo veelzijdig, zo positief. Ja, het is jammer.”