Therapie en Kerst; lichter door 't donker!?
Regelmatig stellen mensen mij de vraag: is het niet zwaar om therapeut te zijn?
Het antwoord is, nee, dat is het veelal niet. Sterker nog, het is zelfs mooi als mensen je vertrouwen geven om hen ook in hun moeilijkheden te mogen kennen. Vaak is er opluchting en verbetering.
Mensen kunnen denken dat het zwaar is om langverscholen dingen aan te raken of het `zwarte gat` of zoiets tegen te komen. Het tegendeel is echter waar; wanneer we met onrust, pijnen (ook fysiek of ziekte), verdriet of gevoelens van eenzaamheid blijven rondlopen, dat is zwaar. En sommige mensen dragen meer pijn, verdriet, angst of onrust met zich mee dan ze bewust zijn. Sommige dingen zijn zelfs onbewust meegekomen uit vorige generaties. Vaak wordt het blijvend gedragen onder het mom van: aard van het beestje, zit in de familie, ik heb nu eenmaal die diagnose ect. Dit kan zo zijn, maar vaak zijn dit eigenlijk pas de echt interessante stukken.
Als we de moed hebben die te onderzoeken, dan kan een proces op gang van meer vertrouwen, meer vitaliteit, minder fysieke pijnen op gang komen. Het `zwarte gat` blijkt niet te bestaan en vertrouwen kan groeien. Wil niet zeggen dat dit vaak processen zijn die tijd en aandacht vergen. Ziekte, ook chronische, kunnen meer draaglijk worden of symptomen spelen minder op. Het leven kan soms lichter worden dan gedacht. Vol vertrouwen blijven valt ook niet altijd mee in deze tijd. In die zin staan we met zijn allen voor een mooie uitdaging. Harten meer te openen, minder te oordelen en vertrouwen dat het leven altijd (weer) hoopvol is. Een nieuwe weg te vinden die zich alleen laat vinden door vertrouwen?
Wellicht zijn er meer overeenkomsten tussen mensen dan verschillen. Is de vraag alleen wat we vooral aandacht willen geven?
Fijne kersttijd gewenst,
Hans Bolte praktijk Puur