Dodenherdenking - Bevrijdingsdag
Bijzondere tijd april, mei. Pasen de herdenking van de dood en opstanding van Jezus, gevolgd door dodenherdenking en bevrijdingsdag. Hoe waar kan de tekst van het lied: 'Is de doodsangst overwonnen, is het alle dagen feest'! eigenlijk zijn? Al ben ik niet kerkelijk, geloof ik wel dat het verhaal van The Passion er niet zomaar is. Jezus was een verbinder, betrok mensen erbij die afgeschreven werden én hij stelde vragen bij oude wetten zodat mensen vrij konden worden. De gevestigde orde zat daar niet op te wachten want die hadden macht, zekerheid van inkomen ook en geen belang bij verandering. Dit verhaal gaat door, niet alleen in verhaal maar ook door al onze ervaringen van mensen samen heen (geloof ik). Een verhaal van dood naar leven?
Zijn leven voert hij vooral met geweld- en oordeelloosheid als motto, omdat hij geloofde dat de mensen die hem dingen aandeden, zichzelf niet kenden. Deze mensen dachten hun masker, hun status nodig te hebben om overeind te blijven. Jezus geloofde dat elk mens in principe als hem was, bron van liefde en licht. Alleen zijn vijanden durfden daar niet op te vertrouwen, en daarom kon Jezus zelfs deze mensen liefhebben, met alle moeite en weerstand die dat opriep.
In deze roerige tijd hoor ik soms mensen negatief denken over de wereld en haar toekomst. Vraagstukken over economie en welvaart, terrorisme, geweld, milieu en immigratie zijn moeilijk en groot. Ik hoop waarlijk dat we dit alles blijven zien als uitdaging. Ik wil blijven geloven in een hoopvolle toekomst, een weg van bevrijding. Het probleem met deze weg is, dat onze mind (ego) alleen antwoorden en feiten kent vanuit het verleden en nieuwe mogelijkheden al gauw als onmogelijk ziet. Antwoorden alleen vanuit wetenschap hebben ons veel gebracht, maar wel licht, komt het nu meer aan op: in vertrouwen te stappen, voorbij het weten. Voelt u weerstand? Wellicht ligt daar een uitdaging? Hoe minder gedefinieerd je `ik` en je `waarheden` hoe meer ruimte? Durf te twijfelen? Geldt voor mij in elk geval wel. Een moeilijke fase voor menig mens en mensheid.
Als we kijken naar de geschiedenis is (ver)oordelen vooral wat we gedaan hebben. Het leert ons ook dat elkaar veroordelen omdat je van een ander geloof of ras bent, alleen maar ellende oplevert. Dit is wel hoe we het in de hele geschiedenis hebben gedaan, tot een climax met WO2. Veel oude structuren waren en zijn nog steeds gebaseerd op oude systemen van macht en status: in religies, in de kerk, in ordening van landen, in de economie en samenleving, orde van kennis. Het bewustzijn dat dit niet de weg is, is gelukkig gegroeid en groeiende. Wellicht dat dit collectieve bewustzijn, ons oproept, nog dieper te kijken in onszelf, onze maskers van ons ego (weten, macht, controle) verder af te leggen, zodat ons hart meer tot zijn recht kan komen. Het hart met wellicht meer vermogen van weten, voelen en spreken dan we tot nog toe aannemen? Is dat dan de verandering van tijdperk, van ego naar hartbewustzijn?
Persoonlijk geloof ik van wel en uit eigen ervaring zeg ik het is niet altijd een makkelijke weg, maar wel één die leidt naar meer ervaren van zinvolheid, blijdschap, gezondheid en energie en dankbaarheid voor alles wat is. Ik wens u een tijd van vertrouwen toe en waar u ook bent of gaat: een goede reis!
Geïnspireerd door Nelson Mandela`s lijfspreuk: onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn, onze grootste angst is dat we volmaakt en licht zijn.
Hans Bolte, Puur therapie en coaching