Willie

30 januari 2020, 17:20

Vorige week werd in een interview in dagblad Trouw over vrouwen op de kansel in orthodoxe kerken voormalig wethouder Willie Roskam van de Christen Unie geciteerd. Ik schrok van wat ik las: "Vrouwen zijn de toegevoegde waarde aan de man", "De man gaat aan kop". "In de kerk kunnen vrouwen zoveel andere dingen doen". "Predikant als vrouw is voor mij onbespreekbaar".

Hoe het kan dat zij wel wethouder kon zijn? Nou dat was omdat het in de maatschappij anders is geregeld dan in de kerk. Dat moest je kunnen scheiden. Ik kon het niet laten te reageren op de social media: hoe kan het dat je in je privéleven deze mening erop nahoudt en wel wethouder, leidinggevende in het publieke domein kunt zijn. Wel profiteren van de strijd voor de emancipatie van de vrouw in het politieke speelveld en in jouw kerk geen bestuurlijke rol mogen spelen? Wie me dat uit kan leggen is een kei. Maar wat me ook zeer verbaasde en eerlijk gezegd ergerde waren de mannen die op mij reageerden door te zeggen dat ik Willie haar standpunten moest gunnen. Dat ze zo een lieve en integere vrouw is. Mannen die in de hoogste boom zitten als bijvoorbeeld Thea ten Have iets ongemakkelijks zegt en nu als iemand vreselijke standpunten over de positie van vrouwen verkondigt vinden dat dat moet kunnen. Dat we dat haar moeten gunnen.

Twee dagen later ontmoette ik in Lemele een dame van 90 jaar uit dezelfde hoek van de kerk als Willie. We hadden het even over het artikel. Haar reactie: "Ik gehoorzaam aan de man? Nu niet en nooit niet". Een vrouw naar mijn hart. Integer en lief.