'Hier zijn voelt bijna als thuiskomen'
HELLENDOORN - Burgemeester Jorrit Eijbersen vindt het mooi nader kennis te maken met onze hele gemeente. "Ja, ik heb bijna alle hoeken van de gemeente ondertussen wel gezien", lacht hij. "Hoewel ik niet helemaal onbekend ben met de gemeente, heb ik toch al veel nieuwe plekjes gezien. Het is geweldig zoveel verborgen parels te bezoeken en kennis te maken met al die verschillende mensen. Mensen die allemaal even hartelijk zijn. Ik voel me overal zo welkom."
Grote stap
Voor de meeste mensen is verhuizen van een grootstedelijke gemeente naar een dorpse gemeenschap in het oosten van het land een grote stap. Toch lijkt het alsof burgemeester Eijbersen terugkomt van weggeweest. "Ik kom al mijn hele leven in deze regio", vertelt hij. "Er wonen goede vrienden van ons in Holten en ik heb zelfs eens een vriendinnetje in Nijverdal gehad. Dat is al lang geleden, maar ik ben altijd wel gevallen voor de mentaliteit hier. De mensen zijn ontzettend puur en aardig. In die zin voelt het inderdaad als een soort thuiskomen."
Het burgemeestersambt heeft Jorrit altijd aangesproken en ook in die zin voelt de stap die hij gezet heeft als een logisch vervolg. "Die ambitie heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Mijn doel is te zorgen voor goed openbaar bestuur. Dat heb ik nagestreefd als wethouder en nu ga ik dat doen als burgemeester. In mijn rol als burgemeester komen twee eigenschappen samen: daadkracht en mensen willen verbinden. Op die manier hoop ik alle inwoners en ondernemers te kunnen ondersteunen. Ik schijn er gevoel voor te hebben, mensen samen te brengen. Ik kijk niet vaak naar hoe mensen van elkaar verschillen, ik bedenk hoe ze elkaar kunnen versterken. Hoe ze samen tot iets moois kunnen komen."
Kennismaking
"Daarom vind ik het zo leuk dat ik de afgelopen weken bij zoveel verschillende mensen in de gemeente op bezoek ben geweest. De kennismaking met al die mensen en bedrijven was hartverwarmend. Ik heb vooral veel mooie en goede dingen gezien, maar ook diverse wat meer verborgen 'moeilijkheden'. De positie van de agrarische sector bijvoorbeeld. Zij zorgen al jaren voor ons voedsel en landschap en voelen zich niet meer erkend. Dat trek ik mij aan en neem ik mee naar het Huis voor Cultuur en Bestuur, om daar met de gemeenteraad te bespreken. We kunnen misschien niet direct iets verbeteren, maar die mensen wel laten blijken dat we echt naar ze luisteren.
Loes Meijerink is de verbinder tussen agrariërs en de gemeente. Agrariërs kunnen haar benaderen en zij zoekt ook zelf het contact op met de agrarische ondernemers in onze gemeente. Vanuit mijn functie kan ik de rol van Hellendoorn in de regio en provincie hopelijk meer onder de aandacht van bepaalde ministeries brengen. Ik ben ook zeker van plan regelmatig een ronde door de gemeente te maken, zodat ik met iedereen in gesprek blijf."
'Wie nooit fouten maakt, leert niets,ook ik niet'
Thuisfront
Burgemeester Eijbersen komt niet alleen naar de gemeente Hellendoorn, hij brengt zijn gezin mee. "Vanaf het moment dat ik benoemd ben, woon ik in Nijverdal, maar mijn gezin verblijft nog in Bunnik. Dat voelt best wel vreemd, maar we konden onze dochters, de drie P's, niet van het ene op het andere moment van school en sport halen om te verhuizen. We hebben er bewust voor gekozen uitgebreid de tijd te nemen hier een geschikte woning te vinden en de kinderen hun schooljaar in Bunnik af te laten maken. En hoewel ze het jammer vinden dat ze straks hun vrienden achter moeten laten en hier weer min of meer opnieuw moeten beginnen, zijn ze best enthousiast. Ook zij hebben zich hier altijd heel welkom gevoeld, dus ik ben er van overtuigd dat zij hun draai wel gaan vinden."
Nog veel leren
Als burgemeester van onze gemeente heeft Jorrit nog veel te leren vindt hij zelf. "Het is niet iets dat je 'zomaar even doet'," zegt hij. "De komende jaren zal ik nog veel leren en kan ik ongetwijfeld nog veel verbeteren. Maar ja, als je nooit fouten maakt, leer je ook niets. Ik ben iemand die graag dingen uitprobeert. Als je dan tot de conclusie komt dat iets niet werkt, is dat jammer, maar meestal wel een constructief leerproces. Ik hoop oprecht dat de mensen na verloop van tijd zien dat ik me echt met hart en ziel heb ingezet voor deze gemeente. Voor de leefbaarheid en het noaberschap, dat hier geen begrip is, maar gewoon geleefd wordt. En daardoor juist heel bijzonder is."
