Ode aan het comité
Het is vrijdagavond 3 maart. Een klein zaaltje achter het gebouw van het Leger des Heils aan de Grotestraat in Nijverdal. Via de achteringang tegenover de Albert Heijn kom ik binnen. Er staan een paar fietsen, maar de kapstok achter de glazen deur van de ingang hangt helemaal vol. In de zaal zitten een twintigtal vrouwen en ja ook enkele mannen achter witte tafels in een halve kring. Tegenover hen de dames van het organiserend comité. Ook in een halve kring met achter hen een groot verlicht kruis aan de wand. Rikus Schippers met zijn gitaar en naast hem het feestelijk geklede Filippijnse Vrouwenkoortje aan de zijkant. Samen met heel veel vrouwen wereldwijd wordt hier de Wereldgebedsdag gehouden.
Zichtbaar geloven
Van oorsprong heette het de Vrouwenwereldsgebedsdag maar tegenwoordig is het de Wereldsgebedsdag al blijft het een vrouwengebeuren. De gedachte is dat op 1 dag in het jaar alle vrouwen en nu dus ook mannen met elkaar verbonden zijn in het gebed wereldwijd. Dit jaar op 3 maart. En ieder jaar verzorgt een ander land de liturgie, dat zijn de teksten en de liederen en de gebeden die dus ook wereldwijd ieder in de eigen taal hetzelfde zijn. Dit jaar verzorgden de vrouwen uit Taiwan de orde van dienst. Het betekende dat op 3 maart jongstleden wereldwijd gebeden is voor de slachtoffers van oorlog, armoede, covid, vluchtelingen, misbruik, minderheden, voor je eigen situatie, voor de mensen om je heen. En voor vrede. In grote kerken, in kleine kerken, in een klein zaaltje ergens in Nijverdal. De vrouwen uit Taiwan kozen het thema 'Zichtbaar geloven'.
Het was mooi geweest
Het was een mooie bijeenkomst. De dames van het comité die de teksten voorlazen, het koortje, de samenzang, het gebed, de gedachte dat overal op de wereld deze zelfde woorden uitgesproken werden. Na de bijeenkomst was er koffie en cake en werd er nogmaals samen gezongen.
Het comité werd hartelijk bedankt. Want het was de laatste keer. De dames worden steeds ouder. En het aantal bezoekers neemt ook ieder jaar af. 'We hebben het jaren gedaan. Verjonging is er niet. Het stokje kon helaas niet overgegeven worden. Dus houdt het op.' Weemoedig stonden ze daar. Het was mooi geweest. Een van de dames vertelde dat ze al naar de Vrouwengebedsviering in Hellendoorn ging toen ze een puber was, ze is nu 76.
Het was deze week Internationale Vrouwendag. Op Radio Oost werd gevraagd aan welke vrouw je speciaal denkt op deze dag. Ik denk speciaal aan al die vrouwen die door de jaren heen met een klein clubje iets neerzetten en in stand houden en moedig voortgaan. Ik denk aan de dames van het Vrouwenwereldgebedsdagcomite en bedank hen voor alles wat ze gedaan hebben. 'Ik heb jullie geloof gehoord en gezien.'
weedebee
