Column: Rutte Vier

Ik kijk naar een foto van onze nieuwe regering. Evenveel dames als heren. Goed verdeeld. Een goede afspiegeling van de bevolking. Maar dat geldt alleen voor de verhouding man, vrouw. Leeftijd? Vooral veertigers en vijftigers. Nauwelijks erboven. En dat terwijl toch meer dan een derde van de bevolking ouder is dan zestig.

Onze regio? Geen enkele minister, één staatssecretaris. De beroemdste politicus uit Twente is Pieter Omtzigt. Maar hij is een eenpitter, zijn kritiek op de verdeling van de ministersposten, die hij vergelijkt met een voetbalteam waar de keeper in de spits staat en de spits in het doel, op de voorpagina van Tubantia, mag hout snijden: hij lijkt steeds meer een roepende in de woestijn te worden.

Den Haag gaat onverdroten voort, er verschijnt een ministersploeg die wel even het klusje gaat klaren. Wobke Hoekstra was goed in Financiën, maar die kan wel een keer Buitenlandse Zaken ruilen met Sigrid Kaag, die wil wel graag Financiën en Ollongren wat zullen we haar eens geven: Defensie? Waarom ook niet? Verstand van, of ervaring in, lijkt niet van belang te zijn. Er zitten immers kundige ambtenaren die hen op de hoogte houden en informeren.

Minister zijn is niet zo heel zwaar werk lijkt het wel. Het is vooral een kwestie van aansturen van de ambtenaren hoor ik de aankomende ministers zeggen. Wobke Hoekstra antwoordde op de vraag of het leiderschap van het CDA wel te combineren valt met zijn nieuwe job als minister van Buitenlandse Zaken: ja hoor ik denk wel dat dat te doen is. Zoals in de afgelopen periode ministers hun baan wisten te combineren met ellenlange onderhandelingen over een nieuw te vormen kabinet.

Alles ging gewoon door. Alsof het niets is: een land besturen. Firma Nederland wordt gerund door een club snelle jongens en meisjes die op hun mobieltje zitten te kijken als ze zich moeten verantwoorden in het parlement. Plattelanders, ouderen, pas op! Let op uw saeck!

weedebee